მშობლებო, ამოიღეთ ხმა!
კონსტრუქციულად გამოთქვით თქვენი აზრი, თორემ ამდენი დუმილით სკოლაში უინტერესოები ვგონივართ.
ხმამაღლა და გასაგებად თქვით, რასაც ერთად შეკრებილები მოსთქვამთ, რაზეც გაუჩერებლად საუბრობთ ყველგან, სკოლის კედლების გარდა.
ამოიღეთ ხმა, თორემ, იცით რას ამბობენ სკოლებში ჩვენზე? თავიანთი შვილებისთვის არ სცალიათო, დრო არ აქვთ, რა უნდა ელაპარაკოო. წელიწადი ისე გადის, შვილის ამბავს არ იკითხავენო.
რისი გეშინიათ? იმაზე მეტი რა უნდა მოხდეს, რაც ისედაც ხდება?
გგონიათ შვილს დაგიჩაგრავენ და იმიტომ დუმხართ?
ასწავლეთ შვილებს, რომ არ ღირს გაჩუმება იქ, სადაც სათქმელია.
ასწავლეთ, რომ გაჩუმება გამოსავალი არ არის.
ასწავლეთ, რომ სიმართლეს თავისი ძალა აქვს და აუცილებლად შეჭამს სამართალი პურს.
ასწავლეთ რომ ცხოვრება წინააღმდეგობებით არის სავსე და სკოლაში მხოლოდ საგნობრივი კომპეტენციები კი არ ისწავლება, წინააღმდეგობების გადალახვაც აქ უნდა ისწავლოს.
ასწავლეთ, რომ ჯანსაღი კრიტიკა კარგია და საზოგადოება მხოლოდ მაშინ ვითარდება, როცა ყველა მხრიდან აფასებს და წონის ამა თუ საკითხს.
ნუ შეაჩვევთ უსამართლობას, ჩაგვრას, ხმის ვერ ამოღებას.
დასცინიან – არ ერევით!
სხვას დასცინის – არ ერევით!
სკოლის ბინძურ ტუალეტში შედის – თვალს ხუჭავთ!
სახლამდე თავს იკავებს – ეგეც არაუშავს!
ხელს ვერ იბანს? – რა უჭირს მერე.
თვალსაჩინოება არ აქვთ? – უიმე!
სახელმძღვანელო არ ვარგა? – რა გასაკვირია!
მასწავლებელი ვერ უხსნის? – რა არის ახალი ამაში!
კლასში ბევრი ბავშვია? – რა ქნან, სად წაიყვანონ!
ეგ რა არის, რეგიონებში უარესები ხდება?! მეც ამას ვამბობ, რომ უნდა ავლაპარაკდეთ.
ნუ ავიღებთ საზომად უარესს. უარესი ყოველთვის იარსებებს, უკეთესს შევედაროთ. უკეთესზე ავიღოთ სწორება. უკეთესი გვინდოდეს და უკეთესი მოვითხოვოთ მისგან, ვისაც ეს ევალება.
რამ შეგაშინათ?
ვის უწევთ ანგარიშს?
ვინ გყავთ უფრო ძვირფასი, ვიდრე თქვენი შვილია?
უთხარით მასწავლებელს, რომ პრობლემა გაქვთ, მაგრამ არ გამოსწორდა? მიმართეთ დირექტორს, მაგრამ ვერ მოაგვარა დიალოგით? დაწერეთ განცხადება და მოსთხოვეთ დირექტორს ეს განცხადება განათლების სამინისტროს დოკუმენტგაცვლის სისტემა e-flow -ში ატვირთოს და დაელოდებით პასუხს განათლების სამინსიტროსგან. ნუ გგონიათ, რომ ამით სკოლის დირექტორს ან მასწავლებელს უჩივით, დამრიგებლის წინ მიდიხართ და ა.შ. ეს არ არის მთავარი. მთავარი ბავშვის ინტერესია. მთავარი იმ გარემოს სიჯანსაღეა, სადაც ბავშვი იზრდება. ნუ გვავიწყდება, რომ სკოლა ბავშვებისთვის არის და არა მასწავლებლებისთვის და არა დირექტორებისთვის, არამედ ბავშვებისთვის.
სკოლა ბავშვზე ორიენტირებული უნდა იყოს, მოსწავლის საუკეთესო ინტერესებს უნდა ემსახურებოდეს და არა იქ დასაქმებულების ნება-სურვილებსა და შესაძლებლობებს.
რა მნიშვნელობა აქვს რას იტყვის ნაცნობი პედაგოგი ან სხვა მშობელი, რა მნიშვნელობა აქვს წარბაწეული შეგხვდება დირექტორი თუ ღიმილით? შენ რაც არ მოგწონს, უნდა თქვა, უნდა დაწერო, უნდა ილაპარაკო, იმისთვის რომ მოგვარდეს, იმისთვის რომ წინ წავიდეთ, იმისთვის რომ სისტემას, რომელიც გავალდებულებს სკოლაში ატარო შვილი, გააგონო შენი ხმა, შენი სურვილი, შენი აზრი, შენი დაკვეთა.
შენ არ ხარ სტუმარი სკოლაში, შენ თანაბარუფლებიანი პარტნიორი ხარ და გააქტიურდი.
გაუზიარე შენი აზრი კარგზეც და ცუდზეც. უთხარი რა მოგწონს და რა არ მოგწონს. წაახალისე პოზიტივი და ყველას გასაგონად განიხილე ნეგატივი.
როგორი იქნება სკოლა ხვალ, შენს ხელშია. შენ უნდა მისცე დაკვეთა სახელმწიფოს, როგორი სკოლა გინდა შენი შვილისთვის. თუ შენ ჩუმად იქნები, არაფერი მოგვარდება. სისტემის ყველა რგოლის თანამშრომელი აიღებს ხელფასს, სხვადასხვა დროს, ბევრს ან ცოტას, შენ კი ის რაც უფასო გგონია, ძალიან ძვირი დაგიჯდება.
შეხედეთ სერიოზულად სასკოლო ცხოვრებას!
აგიჩქარდეთ გული პატარების დიდ ამბებზე!
აიღეთ თქვენი წილი პასუხისმგებლობა!
სიჩუმე დანაშაულია!
ზურგს უკან ლაპარაკი, კიდევ უფრო დიდი დანაშაული!
მშობლებო, ხელის გულზე გიდევთ პრობლემები.
თქვით.
ილაპარაკეთ..
მეგი კავთუაშვილი